රුහුණට පැමිණි කඳුකරයේ යෝධයා!

ලංකාවේ ඉන්න rail fans ලා අතරේ එක විදියට ආදරයට ලක් වෙච්ච එන්ජින් මාදිලියක් තමයි M2 කියන්නෙ. 1954 සිට 1961 දක්වා කාලය තුල කැනඩාවෙන් ආධාර ලෙස අපේ රටට මේ මාදිලියේ එන්ජින් 12ක් ලැබෙනවා. කැනඩාවට කෘත ගුණ සැලකීමක් වශයෙන් මේ එන්ජින් වලට කැනඩාවේ ප්‍රාන්ත වල නම් ලබා දෙනවා. මීට අමතරව පසු කලෙක ලංකාව විසින් තවත් මේ එන්ජින් දෙකක් මිලදී ගන්නවා. ඒ‍ ගාල්ල සහ කන්කසන්තුරේ ලෙස නම් කර ඇති එන්ජින් දෙක.  M2D කාණ්ඩයට අයිති මෙම එන්ජින් දෙක ලංකාවට ගෙන එන්නේ සිමෙන්ති සංස්ථාවේ වැඩ සඳහා. නමුත් පසු කාලීනව මේ එන්ජින් දෙකත් මගී ප්‍රවාහනය සඳහා යොදාගන්නවා. මේ එන්ජින් 14 අතරින් කොටි ත්‍රස්තවාදීන්ගේ ග්‍රහණයට හසුවී විනාශ වුන 571 එන්ජිම හැරුන විට අනෙකුත් එන්ජින් 13ම ලංකාව පුරා මගීන් එහා මෙහා රැගෙන යමින් වසර පනහකටත් අධික කාලයක් මහත් සේවයක් ඉටු කරනවා.

නරියා සහ මිදි වැල Remake සහ තවත් කතා

මම අර කළුපහන සර්ගේ පන්තියේදි අහපු සෞඛ්‍ය පුරුදු ගැන කතාවට චතුමිතු කමෙන්ට් එකක් දාලා තිබුනා මෙන්න මෙහෙම. 


දැන් කාලේ පොඩි එවුන් ඔහොන්ම ම තමයි.. 2පාරක් නෙවෙයි..60 පාරක් හිතලා තමයි කතා කරන්න ඔනේ.. :D :D


ඒ කමෙන්ට් එකට අදාලව තවත් කතාවක් කියන්නයි අද ලෑස්ති වෙන්නේ.

මේ කියන්න හදන්නේ ඒ වගේ පොඩි ළමයෙක්  නරියා මිදි කාපු හැටි ගැන කතාවකින් කියපු විදිය . දවසක් නරියෙක් කැලේ මැදින් ගමනක් යනකොට... මිදි වැලක මිදි පොකුරු පොකුරු හැදිලා තියෙනවා දැකලා මිදි කන්න ආසාවක් ආවලු. මිදි කඩන්න හිතාගෙන කොච්චර උඩ පැන්නත් මිදි කඩන්න බැරි වුනාලු. ඒ තරම් උඩක තමයි මිදි පොකුරු තිබිලා තියෙන්නේ. ඉතින් මේ නරියා කරන්න දෙයක් නැති කමට වට පිට බල බල ඉන්නකොට තව නරියෙක් කැලේ මැදින් මිදි වැල පැත්තට එනවා දැක්කලු..

ඒ නරියට කතා කරලා මිදි කන්න ආසාවෙන් ඉන්න නරියා මෙහෙම කීවලු. "අනේ යාලුවේ පොඩ්ඩක් මේ පැත්තට එනවද" කියලා, ඉතින් ඒ දෙවෙනි නරියා එතනට ගියාම පලවෙනි  නරියා උගේ පිටේ නැගලා මිදි කඩාගෙන කෑවලු.

මේකත් ඒ විදියෙම කතාවක්, දවසක් පොඩි ළමයෙක් ඉඳන් අම්ම එක්ක කියනවලු මෙහෙම,

"මං සිංහයාට බය නෑ......
මං එළුවට බයයි...."

 

පොඩි කමට කියන කතානේ නේද? යමක් කමක් තේරෙන වයසක්ද, සිංහයා එළුවට වඩා කොච්චර දරුණුද?
සමහර විට ළමයගේ අම්මටත් එහෙම හිතෙන්න ඇති.

ඒ එක්කම ආපහු ළමයා කියනවලු මෙහෙම.

"සිංහයෝ ඉන්නේ කූඩුවෙනේ."

ඇත්ත තමයි,  සිංහයා කූඩුවේ ඉන්නකන් අපි බය වෙන්නේ මොකටද නේද? එළුවා නම් ඔය අපි යන එනකොට පාරවල් වලත් ඉන්නවනේ , ඉතින් අනින්නත්  ඉඩ තියෙනවා. බලං ගියාම පොඩි අයට අපි හැමෝටම වඩා මොලේ තියෙනවා නේද?

මගේ ස්වරය පුරා වසරක් රැව් දුන් වගයි

2010 වසරේ අග භාගය ....

දන්න කාලෙ ඉඳන් ජිවිතේ වගේ දැනිච්ච සංගීතය ටිකෙන් ටික මගෙන් ඇත් වෙලා යනවා වගේ දැනුන කාලයක්. ඒ නිසා කිසිම වැඩක් ගන්නේ නැතුව පැත්තක දාලා තියෙන, 2009 වසරේදී පමණ විශ්ව විද්‍යාලයේදී නිර්මාණය කරපු ගීතයක්  පොඩි වීඩියෝ එකක් කරලා මූණු පොතට වත් දාන්න ඕන කියලා හිතාගත්තා. වීඩියෝ එකක් කරන්න පුළුවන් කියලා හිතෙන හැමෝගෙන්ම වගේ ඇහුවත් මොකක් හෝ හේතුවක් නිසා ඒ වැඩේ දවසින් දවස කල් යද්දී ශයංග මලයට කියලා අපේම පින්තූර පේලියක් ගීතයේ පසුබිමට සෙට් කරලා වීඩියෝවක් විදියට ගීතය මූණු පොතේ පල කරා. මේ ගීතය දැකපු මගේ විශ්ව විද්‍යාල සගයෙක් වෙන කසුන් දිල්හාර, එයාගේ මල්ලිගේ බ්ලොග් එකේ සින්දුව ගැන පෝස්ට් එකක් දාමු කියලා යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරේ. ඒ මල්ලි තමයි තරිඳු පමල්. ඉතින් ඔය විදියට මගේ සින්දුව ගැන පෝස්ට් එකක් පල වෙනවා පමල්ගේ සිතුවිලි  බ්ලොග් අඩවියෙ. මේ පෝස්ට් එකට ලැබුන ඉහල ප්‍රතිචාර ( දැනටත් පමල්ගේ සිතුවිලි වැඩියෙන්ම කියවූ පෝස්ට් එක විදියට රැඳිලා තියෙන්නෙ මගේ "මිතුරනේ" ගීතය ගැන පළවූ පෝස්ට් එක.) තමයි මාව බ්ලොග් අවකාශයට තල්ලු වෙන්න ප්‍රධානම හේතුව.